Të nderuar,

Sot deri më tani, deri në këtë çast kisha dy takime të rëndësishme. I pari ishte dreka e punës e organizuar nga kryetarja e Komisionit Evropian, Ursulla Fon Der Llajen, në të cilin ishin të pranishëm edhe pesë liderët e tjerë nga rajoni i Ballkanit Perëndimor dhe më pas një takim me kryetarin e Këshillit Evropian Sharll Mishell.

Është normale që në ato takime të diskutohet edhe perspektiva evropiane e rajonit, por edhe perspektiva evropiane e Maqedonisë si shtet.

Ajo që munda të them atje dhe ta përsëris për shikuesit tuaj, është se procesi i integrimit brenda Bashkimit Evropian, si për ne ashtu edhe për rajonin, duhet të bazohet në një proces që do të vlerësojë arritjet, jo të bilateralizimit, d.m.th. , të çështjeve bilaterale, të cilat do të jenë faktori vendimtar.

Fatkeqësisht, gati dy dekada e gjysmë pasi kemi filluar këtë proces integrues, pasi kemi nënshkruar Marrëveshjen e Stabilizim - Asocimit, ne jemi viktima të problemeve bilaterale, pra bilateralizimit të procesit të para-anëtarësimit. Dhe ajo që thashë atje është se ne tani jemi duke luftuar për të filluar negociatat në të cilat do të forcojmë institucionet dhe do të pasurojmë kapacitetet. Nuk po flasim për anëtarësim të plotë në Bashkimin Evropian. Për shkak të çështjeve bilaterale, për shkak të çështjeve që janë të lidhura që në shekullin e mesjetës, ne nuk mund të zhvillohemi si shtet për shekullin 21, 22, e lëre më të flasim për diçka më shumë.

Andaj e theksova edhe një herë që ne nuk mund të pranojmë më ultimatume dhe për ne parimi është që ato janë atje, ju jeni jashtë, nëse doni të jeni atje duhet ta pranoni këtë, më falni por ne nuk mund ta pranojmë një gjë të tillë. Ndërsa nga ana tjetër na thonë se kanë dëshirë të jemi si shtet anëtar i Bashkimit Europian. Përgjigja ime për këtë tezë është, nëse ka vullnet, atëherë ka dhe mënyrë.

Ne jemi këtu për të qenë konstruktiv, për të qëndruar të fokusuar në përmbushjen e këtij objektivi strategjik. Ne mbetemi të fokusuar në propozimin e zgjidhjeve dhe nëse ka vullnet, ka dhe mënyrë.

Gjatë drekës, njëri nga të pranishmit përmendi se duhet bërë sakrifica në këtë proces të integrimit të rajonit në Bashkimin Evropian. Thjesht theksova se të bësh viktimë mund të jetë një fjalë e mirë për ne dhe një fjalë politikisht korrekte, sepse kemi qenë viktimë e shumë poshtërimeve në të kaluarën. Sakrifica është diçka tjetër. Por ne u poshtëruam shumë herë. Do t'ju kujtoj se në emër të vlerave evropiane ndryshuam flamurin, ndryshuam kartëmonedhat, ndryshuam disa herë Kushtetutën, ndryshuam emrin, çfarë nuk bëmë për të treguar se vërtet duam të jemi pjesë e familjes evropiane. Dhe kur dikush më thotë se është rule of unanimity ose rregulli i një vote, të lutem, ky është një ultimatum.

Këto nuk janë vlerat evropiane në të cilat brezi im ra në dashuri. Unë jam gati të flas me këdo, aq sa është e nevojshme, të flas me çdokënd derisa të gjejmë një mënyrë të vërtetë, e cila këtë herë nuk do të jetë poshtëruese. Të na lejojnë të forcojmë institucionet tona dhe të pasurojmë kapacitetet tona si vend, kjo është ajo që unë kërkoj. A është shumë? Nuk mendoj se është shumë.