Të dashur miq,

Të nderuar mysafirë,

Zonja dhe zotërinj,

Anjezë Gonxhe lindi në këtë ditë të vitit 1910, në rrugën e atëhershme “Pop Koçina” numër 14, e cila ndodhej në sheshin e tanishëm Maqedoni.

Nënë Tereza thoshte shpesh "Megjithatë, nuk jam unë, por Krishti jeton në mua". Ajo paraqet sinonim për gjithçka që është e mirë, fisnike, e sinqertë për atë se si nga zemra ndihmon sinqerisht ata që kanë më shumë nevojë për ndihmë. Ajo shpesh emërohej si shenjtore e varfërisë dhe ia kushtoi gjithë jetën viktimave të pafajshme të dhunës, atyre që vdisnin në rrugë, atyre që vuanin nga lebra dhe SIDA. Ajo jetoi thjesht, si gjatë jetës, ashtu edhe pas vdekjes së saj - mbeti sinonim i mirësisë në botë. Për Nënë Terezën, ajo u bë fituese e njohjeve dhe çmimeve të shumta për angazhimin e saj jashtëzakonisht njerëzor në përkujdesin e më të varfërve e të varfërve, për të cilin fitoi edhe Çmimin Nobel për Paqe.

Ajo ndërroi jetë më 5 shtator të vitit 1997, në Shtëpinë e Mëshirës që ajo themeloi në Kalkuta. Fundi i rrugës së jetës së një prej altruistëve më të mëdhenj të shekullit preku të gjithë, veçanërisht ata që ndjenë humanizmin dhe përfitimet e veprimtarisë së saj – të uriturit, të pastrehët dhe të sëmurët. Ajo ishte shkupjane e cila pjesën më të madhe të jetës e kaloi në Indi, vendi i dytë më i populluar në botë dhe i shtati për nga madhësia gjeografike, kryeqyteti i të cilit është Nju Delhi. Si shtëpi e qytetërimit të lashtë të Luginës së Indisë dhe zone historike e rrugëve tregtare dhe perandorive të përhapura, nënkontinenti indian është identifikuar me pasuritë e tij tregtare dhe kulturore për pjesën më të madhe të historisë së tij të gjatë.

Sot Nënë Tereza i përket botës. Jeta e saj nuk njihte kufij apo dallime dhe ajo bashkonte kultura të ndryshme, njerëz dhe kombe të ndryshme. Ajo është edhe ura më e mirë e lidhjes sot edhe në vendin nga e ka origjinën - Shkupi. Ajo është filli I cili lidh maqedonasit, shqiptarët dhe të gjithë ata që kanë jetuar në këto treva, por edhe shembull kur një zemër plot dashuri është gati për bëmat e mëdha dhe fitoren mbi të gjitha paragjykimet dhe pengesat.

Të mësojmë nga kjo Shkupjane e madhe dhe humaniste, të respektojmë njëri-tjetrin, të kujdesemi, të ndihmojmë të pafavorizuarit, të shtypurit dhe të varfërit.

Të ndjekim shembullin e Gonxhes e cila e ndryshonte botën. Vetëm kështu do të sigurojmë një të ardhme për të gjithë.

I përjetshëm qoftë kujtimi për Nënë Terezën.